رکورد امیررضا رفیعی روی 445 دقیقه ماند

آفتاب نیوز :

کاری با حاشیه ها و حرف و حدیث های این چند ساعت که از بازی پرسپولیس و آلومینیوم در اراک گذشته نداشته باشید. از نظر فنی امیررضا رفیعی الان با 24 ساعت قبل هیچ تفاوتی ندارد. او صاحب همان توانایی ها و نقاط مثبت و البته فاقد تجربه و یک سری ویژگی های لازم دیگر است.

امیررضا رفیعی در 360 دقیقه و 4 مسابقه در لیگ برتر هیچ گلی دریافت نکرد. همه از رکورد او نوشتند و چنان او را بالا بردند که شاید این جوان لحظاتی دچار غرور هم شد. هضم این همه تعریف و تمجید برای یک جوان 22 ساله واقعاً کار سختی است.

حالا امیررضا رفیعی در یک مسابقه به اندازه هر چهار بازی قبلی گل خورده است. گل هایی در دقایق مختلف بازی که سرنوشت پرسپولیس در جام حذفی را مختومه کرد. رفیعی تا دقیقه 85 در اراک دروازه اش را بسته نگه داشت. با احتساب 90 دقیقه روی کاغذ – زمان یک مسابقه فوتبال – او بعد از 445 دقیقه بازی برای پرسپولیس اولین گل را دریافت کرد. سپس در دقیقه پنجم وقت های تلف شده بازی یعنی همان نود به علاوه 5 گل دوم و مساوی را خورد تا بازی به وقت اضافه برود. او وقت اول اضافه را دوباره کلین شیت کرد و تیمش دوباره دو گل زد، درست مثل نیمه اول بازی و سرنوشت در نیمه دوم وقت اضافه درست مثل نیمه دوم تکرار شد! ابتدا یک گل در دقیقه 112 سپس یک گل در دقیقه دوم وقت های تلف شده در وقت اضافه دوم، یعنی دقیقه 122 نتیجه و مساوی 4-4 که حکم به ضیافت پنالتی ها داد. رفیعی در یک بازی جام حذفی به اندازه 4 بازی لیگ گل خورد، اما هنوز هم در لیگ آمار 4 کلین شیت را دارد.

اما از نقطه نظر فنی در آنالیز عملکرد دروازه بان پرسپولیس، لااقل روی دو گل اول و دوم و گل چهارم مقصر اصلی خط دفاع بود، در گل سوم هم اصول دروازه بانی روی کاغذ می گوید که دروازه بان حاکم بلامنازع محوطه جریمه است و باید از دروازه بیرون آمده و ارسال های هوایی را جمع کند. او می توانست از دروازه بیرون بیاید، اما نیامد که برای یک دروازه بان جوان و بی تجربه ایراد خیلی بزرگی نیست. دفاع باید جمع می کرد که نکرد.

حالا پرسپولیس به آلومینیوم باخته و از جام حذفی کنار رفته است. یک مسابقه و برد و باخت که دو روی سکه در فوتبال و در کل ورزش است، اما چرا باید نقطه تعیین کننده در سرنوشت یک بازیکن باشد؟ چون دقیقاً رفتار کارشناسان و فوتبالی ها با رفیعی و عملکرد خود او از این به بعد تعیین می کند که او می تواند آینده درخشانی داشته باشد یا نه. آنچه به کارشناسان، رسانه ها و فوتبالی ها مربوط می شود این است که باید به همان اندازه ای که رفیعی مقصر بود، او را نقد کنیم. آنچه به خود او مربوط می شود هم این است که بپذیرد آن همه تعریف و تمجید بعد از چهار بازی لیگ همان قدر باید در سرنوشت کاری او تاثیر می داشت که انتقادات امروز و فردا و از این به بعد در مورد این یک بازی.

حقیقت این است که بازیکن جوان باید اشتباه کند تا تجربه کسب کند. امیررضا رفیعی هم حالا حالا ها جوان است و حق دارد که تجربه کند، اما حق ندارد که از حقایق فرار و از تجربیاتش استفاده نکند!