«جمع کننده استخوان»، یک شکارچی ترسناک که بدن طعمه هایش را می پوشد!

به گزارش ری رایت  این موجود عجیب و اسرارآمیز که هنوز نام علمیِ رسمی ندارد از سوی دانشمندان با نام موقت «کرم جمع کننده ی استخوان» (Bone Collector Caterpillar) شناخته می شود. دلیل این نام گذاری؟ این است که این کرم همانند یک قاتل زنجیره ای در رمان های ترسناک بدن های طعمه هایش را تجزیه می کند و قطعات بی جان آن ها را همانند غنیمت مرگبار روی بدن خود به نمایش می گذارد.

به نقل از یک پزشک اکثر ما با تصویر کلاسیک و آرام کرم هایی بزرگ شده ایم که در کتاب های کودکانه بی هیچ خطری برگ ها را می جوند و منتظر متامورفوز (Metamorphosis – دگردیسی) هستند تا به پروانه تبدیل شوند. اما طبیعت همیشه آماده ی غافلگیری ست. در میان حدود ۲۰۰ هزار گونه ی شناسایی شده از بال پولک داران (Lepidoptera) فقط چند صد گونه ی خاص رفتار گوشت خواری دارند. جالب اینجاست که هاوایی به واسطه ی انزوا و فشارهای تکاملی منحصربه فرد خانه ی تعداد قابل توجهی از این کرم های درنده است. حتی یک گونه از آن ها شکارچی حلزون هاست!

اما آنچه که «جمع کننده ی استخوان» انجام می دهد نه صرفاً گوشت خواری بلکه ورود به دنیای روان شناسی ترس و تداعی مرگ است.

جایی بین تار عنکبوت و زخم های باز طبیعت

این کرمِ عجیب برخلاف بیشتر شکارچیان خودش برای شکار حرکتی نمی کند. او بخشی از زندگی اش را درون تارهای عنکبوت می گذراند. این کرم هم از حشراتی تغذیه می کند که در تله های عنکبوت اسیر شده اند. برخی را پیش از آنکه عنکبوت دست به کار شود می خورد برخی دیگر را از انبار غذاییِ عنکبوت ها می رباید.

اما این پایان ماجرا نیست. کرم پس از بلعیدن طعمه قسمت هایی از بدن آن مانند پاها شاخک ها یا بال ها که قابل هضم نیستند را به دقت انتخاب و پردازش می کند. آن ها را می جود اندازه می گیرد کوچک می کند و با وسواسِ معمارانه روی غلاف ابریشمیِ بدنش نصب می کند. این قطعات شبیه زره نیستند؛ شبیه هشدارند. گویی می خواهد فریاد بزند: «من طعمه ی بعدی تو نیستم من خود مرگم.»

پژوهشگران احتمال می دهند این زره از جنس مردگان چند کارکرد هم زمان دارد. از یک سو شاید دیگر کرم ها را می ترساند. شواهدی از «هم نوع خواری» (Cannibalism) در این کرم ها دیده شده پس ممکن است نشان های مرگبار نقش بازدارنده ای برای هم نوعانِ گرسنه داشته باشند. اما محتمل تر از آن کارکرد دفاعی در برابر میزبانِ اصلیِ تار – یعنی عنکبوت – است.

شاید کرم با این ظاهر مرگ آلود شبیه لاشه ای بی ارزش به نظر برسد و عنکبوتِ میزبان هم رغبت نکند به آن حمله کند. در طبیعت گاهی بهترین تاکتیک برای بقا بازی کردن نقش مُرده است.

رد انسان شناختی در رفتاری غیرانسانی

آنچه این رفتار را شگفت انگیزتر می کند گزینش و طراحی هوشمندانه ی آن است. کرم ها نه تنها به هر قطعه ای رضایت نمی دهند بلکه وقتی دانشمندان در آزمایشگاه به آن ها برگ یا چوب پیشنهاد دادند با بی اعتنایی کامل ردشان کردند. گویا این کرم فقط به مرگِ واقعی رضایت می دهد. فقط قطعات جانوران مرده را بر تن خود می پذیرد.

تا به امروز طی ۲۲ سال تحقیق میدانی تنها ۶۲ عدد از این کرم های عجیب شناسایی شده اند؛ آن هم در منطقه ای محدود به ۱۵ کیلومتر مربع در دل جنگل. این داده ها به وضوح نشان می دهند که این گونه ی بی نظیر در آستانه ی انقراض قرار دارد. با این حال یک امیدواریِ کوچک وجود دارد: این کرم توانسته خودش را با تار عنکبوت های گونه های مهاجر جدید که جای عنکبوت های بومی را گرفته اند تطبیق دهد.

و نکته ای نفس گیرتر در این پژوهش آن است که به نظر می رسد این گونه میلیون ها سال پیش از خویشاوندانش جدا شده. زمانی که جزایر امروزیِ هاوایی اصلاً وجود نداشتند. بنابراین می توان فرض کرد که این گونه در جزایری باستانی که حالا دیگر به زیر آب رفته اند زندگی می کرده و نسل به نسل خود را به زیستگاه های تازه رسانده تا زنده بماند.

فرصتی برای تاریخ سازی با نام گذاری

با وجود همه ی این شگفتی ها دانشمندان هنوز این کرم را به صورت رسمی نام گذاری نکرده اند. در واقع آن ها تصمیم گرفتند پیش از آنکه نامی برایش انتخاب کنند رفتار حیرت انگیزش را منتشر کنند. و این یعنی فرصتی برای جهانیان که با انتخاب نامی مناسب ردپایی از خود در تاریخ علمیِ این هیولای کوچک بر جای بگذارند. شاید نامی برآمده از اسطوره ها یا بازتابی از جنون یک طبیعتِ بی رحم.

۵۸۵۸