در صورت درخواست طلاق از طرف زن مهریه تعلق میگیرد

بله، در صورت درخواست طلاق از طرف زن، مهریه کماکان به او تعلق می گیرد؛ زیرا مهریه به محض وقوع عقد به مالکیت زن درمی آید و حق قانونی اوست که با درخواست طلاق ساقط نمی شود. این تصور غلط که با تقاضای طلاق از سوی زن، حق مهریه او از بین می رود، یکی از ابهامات رایج در جامعه است که به دلیل پیچیدگی های حقوقی و تفاوت در انواع طلاق، سردرگمی های زیادی ایجاد می کند. در نظام حقوقی ایران، مهریه یک دین بر عهده مرد است و درخواست طلاق از سوی زن صرفاً به معنای چشم پوشی از این حق نیست. وضعیت نهایی مهریه و نحوه مطالبه آن به عوامل متعددی از جمله نوع درخواست طلاق، دلایل زن برای جدایی، و توافقات احتمالی بین زوجین بستگی دارد. در ادامه این مقاله، به بررسی جامع و دقیق تمامی سناریوهای مربوط به مهریه در شرایطی که زن متقاضی طلاق است، می پردازیم و ابعاد قانونی و عملی این موضوع حساس را روشن می سازیم.

مهریه: حق ذاتی و قانونی زن از لحظه عقد

مهریه، که گاهی از آن با عنوان صداق نیز یاد می شود، از بنیادی ترین حقوق مالی زن در عقد ازدواج است. این حق نه تنها یک نماد، بلکه یک تعهد قانونی و شرعی است که مرد به محض جاری شدن صیغه عقد نکاح، پرداخت آن را بر عهده می گیرد. بر اساس ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، به مجرد عقد، زن مالک مهریه می شود و می تواند هر نوع تصرفی که بخواهد در آن بنماید. این بدان معناست که مهریه یک حق مستقل و غیرقابل انکار است که با اراده زن و به صرف ازدواج، به مالکیت او درمی آید و مرد در واقع بدهکار مهریه شناخته می شود. ارزش مالی مهریه می تواند شامل پول نقد، سکه، طلا، املاک، و یا هر مال دیگری باشد که قابلیت تملک و ارزش گذاری داشته باشد و در زمان عقد، به صورت توافقی بین زوجین مشخص و در سند ازدواج ثبت می گردد. ماهیت مهریه به گونه ای است که حتی اگر زن هیچ گاه به زندگی مشترک وارد نشود، یا حتی قبل از عروسی تقاضای طلاق کند، این حق به قوت خود باقی است. بنابراین، صرف درخواست طلاق از طرف زن، هیچ گونه تأثیری بر اصل مالکیت زن نسبت به مهریه ندارد و این دین از گردن مرد ساقط نمی گردد، مگر اینکه زن با اراده و اختیار خود و تحت شرایط خاص قانونی، از بخشی یا تمام آن صرف نظر کند.

بررسی سناریوهای مختلف طلاق از طرف زن و وضعیت مهریه

درک شرایط تعلق مهریه در صورت درخواست طلاق از سوی زن، مستلزم بررسی انواع طلاق و دلایلی است که زن برای جدایی ارائه می دهد. هر یک از این سناریوها، تأثیر متفاوتی بر وضعیت مهریه خواهند داشت.

الف) طلاق از طرف زن با اثبات دلایل موجه (عسر و حرج)

یکی از مهم ترین راه هایی که زن می تواند با حفظ کامل حقوق خود از جمله مهریه، درخواست طلاق دهد، اثبات وجود «عسر و حرج» است. عسر و حرج به وضعیتی گفته می شود که ادامه زندگی زناشویی برای زن با مشقت و سختی غیرقابل تحمل همراه باشد و امکان تحمل آن به هیچ وجه وجود نداشته باشد. قانون گذار در ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی به زن اجازه داده است در چنین شرایطی، از دادگاه تقاضای طلاق کند. اثبات عسر و حرج نیازمند ارائه مدارک و شواهد کافی است. این دلایل می توانند مصادیق متنوعی داشته باشند:

• سوء رفتار شدید و مستمر مرد (مانند ضرب و جرح، فحاشی، اعتیاد مخرب).
• ترک زندگی مشترک از سوی مرد به مدت حداقل ۶ ماه بدون عذر موجه.
• عدم پرداخت نفقه به مدت ۶ ماه متوالی یا ۹ ماه متناوب در یک سال.
• ابتلا به بیماری های صعب العلاج که زندگی مشترک را مختل کند.
• محکومیت قطعی زوج به حبس ۵ سال یا بیشتر.
• عقیم بودن مرد یا عدم قدرت برقراری رابطه زناشویی.
• اختلالات روانی مرد که زندگی مشترک را دشوار سازد.

علاوه بر موارد بالا، وجود «شروط ۱۲ گانه ضمن عقد» نیز می تواند راهگشا باشد. این شروط که در سند ازدواج درج می شوند، در واقع وکالتی از سوی مرد به زن برای طلاق در صورت تحقق شرایط خاص هستند (مانند ازدواج مجدد مرد بدون اجازه زن، اعتیاد، سوء رفتار و…). در هر یک از این شرایط، اگر زن بتواند دلایل موجه خود را در دادگاه به اثبات برساند و حکم طلاق را دریافت کند، حق دریافت تمامی مهریه خود را نیز خواهد داشت و مرد مکلف به پرداخت آن است. در این موارد، نیازی به بذل مهریه از سوی زن برای جلب رضایت مرد نیست، زیرا دادگاه با احراز عسر و حرج، حکم به طلاق می دهد.

ب) طلاق از طرف زن بدون دلایل موجه (طلاق خلع و مبارات)

در شرایطی که زن بدون وجود دلایل موجه قانونی (مانند عسر و حرج) و صرفاً به دلیل «کراهت» یا عدم تمایل به ادامه زندگی مشترک، قصد طلاق دارد، وضعیت مهریه متفاوت خواهد بود. در این موارد، از آنجا که مرد معمولاً مایل به طلاق نیست و از نظر شرعی و قانونی نیز نمی توان او را مجبور به طلاق کرد، زن برای جلب رضایت مرد به طلاق، چاره ای جز «بذل» (بخشش) مالی ندارد. این نوع طلاق در فقه و قانون به «طلاق خلع» یا «طلاق مبارات» معروف است.

• طلاق خلع: زمانی اتفاق می افتد که زن به دلیل کراهت شدید از شوهر، حاضر می شود مالی را به او ببخشد (فدیه) تا مرد او را طلاق دهد. این مال می تواند تمام مهریه، بخشی از آن، یا حتی مالی غیر از مهریه باشد. میزان بذل کاملاً توافقی است و به شدت کراهت زن و میزان رضایت مرد به طلاق بستگی دارد.
• طلاق مبارات: در این نوع طلاق، کراهت از سوی هر دو طرف (زن و مرد) وجود دارد و هر دو مایل به جدایی هستند. در طلاق مبارات، معمولاً زن مالی را به مرد می بخشد تا طلاق صورت گیرد، اما میزان این فدیه نباید از میزان مهریه بیشتر باشد.

نکته مهم در طلاق های خلع و مبارات، «حق رجوع» زن در دوران عده است. دوران عده، مدتی است که زن پس از طلاق، برای اطمینان از عدم بارداری و رعایت احکام شرعی، نمی تواند ازدواج کند. در این مدت، اگر زن به آنچه که بخشیده (فدیه) رجوع کند، یعنی پشیمان شود و بخواهد مهریه خود را پس بگیرد، طلاق از نوع خلع یا مبارات باطل شده و به طلاق رجعی تبدیل می شود و مرد نیز حق رجوع به زندگی مشترک را پیدا می کند.

ج) طلاق توافقی

طلاق توافقی، همان طور که از نامش پیداست، بر اساس توافق کامل زوجین بر سر تمامی مسائل و حقوق پس از جدایی شکل می گیرد. در این نوع طلاق، زن و مرد با یکدیگر مذاکره کرده و بر سر مواردی مانند مهریه، نفقه، حضانت فرزندان، اجرت المثل، جهیزیه و سایر مسائل مالی و غیرمالی به توافق می رسند. در طلاق توافقی، وضعیت مهریه کاملاً به این توافق بستگی دارد:

• زن می تواند تمامی مهریه خود را مطالبه و دریافت کند.
• می تواند بر سر دریافت بخشی از مهریه به توافق برسد.
• می تواند از تمامی مهریه خود صرف نظر کرده و آن را به مرد ببخشد.

مهم ترین نکته در طلاق توافقی، ثبت دقیق و شفاف تمامی توافقات مربوط به مهریه در دادنامه طلاق است تا از بروز هرگونه ابهام یا اختلاف در آینده جلوگیری شود. توافقات صورت گرفته در این نوع طلاق، لازم الاجرا و قطعی خواهد بود.

د) طلاق در دوران عقد و باکره بودن زن (تنصیف مهریه)

یکی از حالات خاصی که قانون برای تعیین وضعیت مهریه در نظر گرفته است، زمانی است که طلاق قبل از وقوع نزدیکی (دخول) و در دوران عقد صورت می گیرد و زن نیز باکره است. در این شرایط، مستقل از اینکه درخواست طلاق از سوی زن باشد یا مرد، حکم «تنصیف مهریه» (نصف کردن مهریه) اعمال می شود. بر اساس ماده ۱۰۹۲ قانون مدنی، در صورتی که طلاق قبل از نزدیکی واقع شود، زن مستحق نصف مهریه خواهد بود و مرد مکلف است نصف مهریه را به او پرداخت کند.

این حکم قانونی به دلیل حفظ حقوق زن و در عین حال عدم تحمیل دین کامل بر مرد در صورت عدم شروع زندگی مشترک کامل، وضع شده است. تشخیص باکره بودن زن معمولاً از طریق معاینه پزشکی قانونی و ارائه گواهی مربوطه صورت می گیرد. باید توجه داشت که اگر نزدیکی واقع شده باشد، حتی اگر زن به دلایل دیگری باکره باشد (مانند عدم پارگی پرده بکارت به دلیل نوع آن)، حکم تنصیف اعمال نمی شود و زن مستحق تمامی مهریه است.

چه زمانی مهریه به زن تعلق نمی گیرد؟ (موارد استثنا و تصورات غلط)

با وجود اینکه مهریه یک حق قطعی برای زن است، اما در برخی شرایط خاص، ممکن است زن نتواند تمامی یا بخشی از مهریه خود را مطالبه کند. این موارد، اغلب منبع تصورات غلط هستند که باید به درستی روشن شوند:

1. بذل یا بخشش ارادی مهریه: مهم ترین حالتی که مهریه به زن تعلق نمی گیرد، زمانی است که زن با اراده و اختیار خود، تمامی یا بخشی از مهریه را به مرد می بخشد. این بخشش می تواند در قالب سند رسمی (مثلاً اقرارنامه رسمی در دفترخانه) یا حتی به صورت شفاهی در دادگاه و در قالب صورت جلسه قید شود. در طلاق های خلع و مبارات که پیش تر توضیح داده شد، زن برای جلب رضایت مرد به طلاق، از مهریه خود می گذرد. بخشش مهریه، در صورت رعایت شرایط قانونی و صحت، معمولاً غیرقابل برگشت است.
2. فسخ نکاح (تفاوت با طلاق): فسخ نکاح با طلاق متفاوت است. فسخ نکاح به دلیل وجود عیوب خاص در یکی از زوجین (مانند جنون، عنن، جذام و…) که در زمان عقد وجود داشته اند، صورت می گیرد و باعث می شود که ازدواج از ابتدا باطل تلقی شود. در صورت فسخ نکاح قبل از نزدیکی، مهریه ای به زن تعلق نمی گیرد و اگر فسخ بعد از نزدیکی باشد، زن مستحق مهرالمثل خواهد بود (مقداری که عرفاً برای زنانی با شرایط مشابه او تعیین می شود).
3. توافق قبلی بر عدم مهریه: در حقوق ایران، توافق بر عدم مهریه در زمان عقد، به دلیل مغایرت با ماهیت عقد نکاح که یکی از ارکان آن مهریه است، معتبر نیست و مهریه باید حتماً تعیین شود. با این حال، در شرایط بسیار نادر و پیچیده ای که زن به اختیار خود و با رضایت کامل، حق مطالبه مهریه را ساقط کند (که عملاً در حین عقد اتفاق نمی افتد و بیشتر پس از عقد محقق می شود)، ممکن است این وضعیت پیش آید.
4. تأثیر نشوز و عدم تمکین: یکی از تصورات غلط رایج این است که اگر زن «ناشزه» باشد یا از همسر خود «تمکین» نکند، مهریه به او تعلق نمی گیرد. این باور اشتباه است. عدم تمکین زن، حق او بر مهریه را از بین نمی برد. مهریه حق مالی زن است و مستقل از تمکین یا عدم تمکین اوست. با این حال، عدم تمکین می تواند موجب سقوط حق نفقه زن شود و در روند طلاق از طرف زن (به ویژه طلاق خلع) و جلب رضایت مرد به طلاق، مؤثر باشد. در این شرایط، زن برای اینکه بتواند طلاق بگیرد، ممکن است مجبور شود مقداری از مهریه را ببخشد.
5. فوت یکی از زوجین: در صورت فوت هر یک از زوجین، مهریه از بین نمی رود. اگر مرد فوت کند، مهریه زن از ترکه او پرداخت می شود و اگر زن فوت کند، ورثه او می توانند مهریه را از مرد مطالبه کنند.

نکته مهم این است که مهریه یک حق ذاتی و غیرقابل انکار برای زن است و جز با رضایت و اراده خود زن (در قالب بذل یا بخشش) یا در موارد بسیار خاص مانند فسخ نکاح قبل از نزدیکی، ساقط نمی شود.

روند قانونی مطالبه مهریه در صورت درخواست طلاق از طرف زن

مطالبه مهریه، حتی در صورت درخواست طلاق از سوی زن، یک فرآیند قانونی مشخص دارد که باید مرحله به مرحله طی شود. آشنایی با این روند، به زن کمک می کند تا با آگاهی کامل از حقوق خود، اقدام کند.

مراحل اولیه مطالبه مهریه:

1. مراجعه به اداره ثبت اسناد و املاک: اگر مهریه در سند رسمی ازدواج ثبت شده باشد، زن می تواند ابتدا به دفترخانه ازدواجی که عقد در آن جاری شده یا مستقیماً به اداره اجرای ثبت اسناد و املاک محل اقامت زوج مراجعه کرده و درخواست صدور اجرائیه برای وصول مهریه را بدهد. این روش معمولاً سریع تر و کم هزینه تر از مسیر دادگاه است و امکان توقیف اموال مرد را فراهم می آورد.
2. مراجعه به دادگاه خانواده: در صورتی که از طریق اداره ثبت نتیجه ای حاصل نشود یا زن به هر دلیلی تمایل به مراجعه به دادگاه داشته باشد، می تواند با ارائه «دادخواست مطالبه مهریه» به دادگاه خانواده، این حق را پیگیری کند. این دادخواست باید حاوی اطلاعات کامل زوجین، میزان مهریه و مستندات مربوط به عقد نکاح باشد.

دادخواست و مستندات لازم:

برای ارائه دادخواست مطالبه مهریه، مدارک زیر ضروری هستند:

• اصل و کپی سند ازدواج (عقدنامه).
• اصل و کپی کارت ملی و شناسنامه زن و شوهر.
• در صورت وجود، مدارک مربوط به اموال مرد که قصد توقیف آن ها را دارید (مانند سند ملک، مشخصات خودرو، حساب بانکی).

پس از ثبت دادخواست، دادگاه به بررسی پرونده می پردازد. در صورت تأیید حقانیت زن، حکم به پرداخت مهریه صادر می شود. اگر مرد توانایی پرداخت یکجای مهریه را نداشته باشد، می تواند درخواست «اعسار» از پرداخت مهریه را به دادگاه ارائه دهد. در صورت اثبات اعسار، دادگاه مهریه را به صورت «تقسیط» تعیین می کند و مرد مکلف است مهریه را در اقساط مشخص پرداخت کند.

مستثنیات دین:

یکی از مفاهیم مهم در مطالبه مهریه، «مستثنیات دین» است. مستثنیات دین به اموالی گفته می شود که حتی در صورت وجود بدهی، قابل توقیف و فروش برای پرداخت دین نیستند. هدف از این قانون، حفظ حداقل معیشت برای بدهکار است. از جمله مهم ترین مستثنیات دین می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• منزل مسکونی که عرفاً در شأن بدهکار و خانواده اش باشد.
• اثاثیه ضروری زندگی.
• ابزار و ادوات کار (در حد نیاز).
• تلفن همراه و خط آن.
• پول پیش اجاره خانه.
• نفقه همسر و فرزندان.

بنابراین، زن نمی تواند برای وصول مهریه، اموالی را توقیف کند که جزء مستثنیات دین محسوب می شوند. برای پیگیری صحیح و مؤثر این مراحل، مشاوره و همکاری با یک وکیل متخصص خانواده بسیار توصیه می شود.

نقش حیاتی وکیل خانواده در این مسیر

فرآیند طلاق و مطالبه مهریه، به خصوص زمانی که درخواست از طرف زن باشد، می تواند بسیار پیچیده، استرس زا و زمان بر باشد. قوانین و رویه های دادگاه ها، مملو از جزئیات و نکات ظریفی است که عدم آگاهی از آن ها می تواند به تضییع حقوق یکی از طرفین منجر شود. در چنین شرایطی، حضور وکلای متخصص خانواده نقشی حیاتی و تعیین کننده ایفا می کند.

یک وکیل با تجربه در امور خانواده می تواند از جهات مختلف به موکل خود کمک کند:

1. مشاوره حقوقی تخصصی: قبل از هرگونه اقدام، وکیل با بررسی دقیق شرایط پرونده، به زن (یا مرد) متقاضی طلاق، اطلاعات کامل و دقیقی در مورد حقوق، تعهدات، و بهترین مسیر قانونی ممکن ارائه می دهد. این مشاوره می تواند از تصمیمات عجولانه و اشتباه جلوگیری کند.
2. جمع آوری مدارک و مستندات: وکیل به شما در شناسایی و جمع آوری تمامی مدارک و مستندات لازم برای اثبات دلایل موجه طلاق (در صورت وجود عسر و حرج) یا مطالبه مهریه کمک می کند. این کار شامل تهیه استشهادیه ها، مدارک پزشکی، سوابق بانکی و سایر شواهد قانونی است.
3. نمایندگی در دادگاه: حضور وکیل در جلسات دادگاه، دفاع مؤثر از حقوق موکل و ارائه استدلال های حقوقی قوی، نقش بسیار مهمی در روند پرونده دارد. وکیل با تسلط بر قوانین و رویه های قضایی، از تضییع حقوق شما در مراحل مختلف دادرسی جلوگیری می کند.
4. مذاکره و رسیدن به توافق: در طلاق توافقی، وکیل می تواند به عنوان واسطه ای حرفه ای بین زوجین عمل کرده و به آن ها در رسیدن به بهترین و عادلانه ترین توافقات ممکن در مورد مهریه، نفقه، حضانت و سایر مسائل کمک کند.
5. کاهش استرس و فشارهای روانی: مواجهه با مسائل حقوقی طلاق و مهریه، اغلب با فشارهای روانی زیادی همراه است. حضور یک وکیل می تواند با بر عهده گرفتن بخش عمده ای از مسئولیت های قانونی، از بار روانی موکل بکاهد و به او آرامش خاطر بیشتری بدهد.
6. اجرای احکام: پس از صدور حکم طلاق یا مهریه، وکیل می تواند در مراحل اجرای احکام، مانند توقیف اموال، وصول مهریه و پیگیری سایر تعهدات، یاری رسان موکل باشد.

انتخاب یک وکیل متخصص و متعهد، می تواند مسیر دشوار طلاق را برای شما هموارتر کرده و اطمینان حاصل کند که حقوق قانونی شما به بهترین نحو ممکن حفظ و مطالبه خواهد شد. سرمایه گذاری بر روی مشاوره حقوقی، در واقع سرمایه گذاری برای حفظ آرامش و حقوق آینده شماست.

سوالات متداول

آیا اگر زن خانه را ترک کرده باشد (بدون اجازه یا دلیل موجه)، مهریه به او تعلق می گیرد؟

بله، ترک منزل از سوی زن، حتی بدون دلیل موجه یا اجازه همسر، تأثیری بر حق او برای دریافت مهریه ندارد. مهریه یک حق مالی است که به محض جاری شدن عقد به زن تعلق می گیرد و عدم تمکین یا ترک منزل، این حق را از بین نمی برد. اما، ترک منزل می تواند بر حق زن برای دریافت نفقه و همچنین در پرونده های مربوط به تمکین و طلاق از طرف مرد تأثیرگذار باشد.

آیا اگر زن قبلاً مهریه خود را به طور کامل دریافت کرده باشد، باز هم می تواند درخواست طلاق دهد؟

بله، مهریه یک حق مالی مستقل است و دریافت کامل آن توسط زن، هیچ گونه تأثیری بر حق او برای درخواست طلاق (در صورت وجود دلایل قانونی یا توافق با مرد) ندارد. دریافت مهریه به معنای چشم پوشی از حق طلاق نیست و زن می تواند در هر زمانی با داشتن شرایط قانونی، برای طلاق اقدام کند.

آیا هزینه های جشن عروسی یا خرید جهیزیه توسط مرد در صورت طلاق از طرف زن قابل استرداد است؟

خیر، معمولاً هزینه هایی که برای جشن عروسی یا خرید جهیزیه (که عرفاً به زن تعلق می گیرد) توسط مرد صرف شده است، قابل استرداد نیستند. آنچه که در قانون قابل استرداد است، «هدایای دوران نامزدی» است که اگر عین آن باقی باشد یا قیمت آن موجود باشد، قابل مطالبه است؛ اما هزینه های مراسم و زندگی مشترک، معمولاً جزو این موارد محسوب نمی شود.

اگر زن حق طلاق (وکالت در طلاق) از همسرش داشته باشد، آیا می تواند مهریه را هم کامل دریافت کند؟

بله، داشتن وکالت در طلاق (که معمولاً به صورت شرط ضمن عقد یا سند جداگانه به زن داده می شود)، به معنای ساقط شدن حق مهریه نیست. زن در این شرایط می تواند با استفاده از وکالت خود، طلاق بگیرد و همزمان مهریه خود را نیز مطالبه کند، مگر اینکه در متن وکالتنامه یا توافقات بعدی به صراحت ذکر شده باشد که زن در ازای وکالت در طلاق، از بخشی یا تمامی مهریه خود صرف نظر کرده است.

اگر زن بدون دلیل موجه درخواست طلاق کند، آیا حتماً باید تمام مهریه را ببخشد؟

خیر، در طلاق های خلع و مبارات که زن بدون دلیل موجه قصد طلاق دارد، میزان بذل مهریه کاملاً توافقی است. زن مجبور نیست تمام مهریه را ببخشد. او می تواند بخشی از مهریه، تمام آن، یا حتی مالی کمتر از مهریه را ببخشد تا رضایت مرد برای طلاق جلب شود. این میزان به شدت کراهت زن و میزان اصرار مرد بر عدم طلاق بستگی دارد.

آیا مهریه عندالاستطاعه در طلاق از طرف زن قابل مطالبه است؟

بله، مهریه عندالاستطاعه نیز قابل مطالبه است. تفاوت آن با مهریه عندالمطالبه در این است که در مهریه عندالاستطاعه، مسئولیت اثبات توانایی مالی مرد برای پرداخت مهریه بر عهده زن است. زن باید با ارائه مدارک و شواهد کافی، ثابت کند که مرد تمکن مالی برای پرداخت مهریه را دارد. پس از اثبات، دادگاه حکم به پرداخت مهریه صادر می کند.

آیا مهریه شامل مالیات می شود؟

خیر، مهریه به عنوان یک دین و تعهد مالی از سوی مرد به زن محسوب می شود و مشمول مالیات بر ارث یا سایر انواع مالیات نیست. این معافیت به دلیل ماهیت خاص مهریه در قوانین شرعی و حقوقی ایران است که آن را از درآمدها و دارایی های مشمول مالیات متمایز می کند.

نتیجه گیری

در پایان این بررسی جامع، می توان به این نتیجه روشن دست یافت که در صورت درخواست طلاق از طرف زن، مهریه به هیچ عنوان خودبه خود ساقط نمی شود و این حق مالی همچنان به زن تعلق می گیرد. مهریه، همان طور که قانون مدنی تأکید دارد، به محض جاری شدن صیغه عقد، به مالکیت زن درمی آید و به عنوان یک دین بر عهده مرد قرار می گیرد. وضعیت نهایی مهریه تنها در گرو نوع طلاق و دلایلی است که زن برای جدایی ارائه می دهد.

اگر زن با اثبات دلایل موجه مانند عسر و حرج یا تحقق شروط دوازده گانه عقد، اقدام به طلاق کند، حق دریافت تمامی مهریه خود را خواهد داشت. در مقابل، اگر طلاق بدون دلایل موجه و به دلیل کراهت زن باشد (مانند طلاق خلع و مبارات)، زن برای جلب رضایت مرد به طلاق، معمولاً مجبور به بذل (بخشش) بخشی یا تمام مهریه خود می شود. در طلاق توافقی نیز، وضعیت مهریه کاملاً تابع توافق طرفین است. همچنین در صورتی که طلاق قبل از نزدیکی و در دوران باکرگی زن اتفاق بیفتد، زن مستحق نصف مهریه خواهد بود.

برای حفظ و احقاق حقوق خود در مسیر پر چالش طلاق و مطالبه مهریه، آگاهی دقیق از قوانین و رویه های حقوقی و همچنین جمع آوری مستندات لازم، از اهمیت بالایی برخوردار است. مراجعه به یک وکیل متخصص خانواده و دریافت مشاوره حقوقی تخصصی، می تواند چراغ راه شما در این مسیر باشد و از تضییع حقوق تان جلوگیری کند. با دانش کافی و حمایت حقوقی، می توانید بهترین تصمیم ها را برای آینده خود اتخاذ کنید و از حقوق قانونی تان به درستی دفاع نمایید.